Een blog over het omgaan met onzichtbare ziektes met hopelijk veel info en positiviteit
vrijdag 22 januari 2016
The first step toward getting somewhere is to decide that you are not going to stay where you are..............
En dat is exact wat de laatste dagen is gebeurd.....
Gek want ik wist wel dat 2016 boordevol beslissingen en afsluitingen zouden zitten maar als je daadwerkelijk er mee te dealen heb dan kijk je eerst wel even raar.
Bijzondere dingen mogen doen de laatste tijd en ook dingen afgesloten ,ik ben dan ook geen beheerster meer vd essurepagina.
Dat ging met een boem maar eerlijk gezegd zat dat al langere tijd niet goed en dan word het tijd om te gaan!
De reacties en vooral de berichten die ik kreeg waren overweldigend maar vooral de steun van de mensen waarvan ik het niet verwachtte of niet op was berekend was hartverwarmend !
Ik had wel even het gevoel dat ik de leden vd groep in de steek liet maar heey niemand is onmisbaar !
Er komt vanzelf wel iets op mijn pad en feitelijk koste het zoveel tijd dat ik nu vast tijd over ga houden die ik ga besteden aan leuke dingen, me time en mijn kids...
Ik voelde me egoïstisch maar een vriendin zei :dat is niet egoïstisch,je gaat nu eens voor jezelf zorgen! Dat is niet egoïstisch maar da's leren houden van jezelf......
Prachtig gezegd !
Precies zoals het plaatje zegt er zijn grenzen.....
De laatste dagen heb ik veel km gemaakt wat voor mij toch ook wel weer bijzonder was want het geeft aan dat ik grip terug krijg op mezelf!!
Deze tekst is voor mij ook treffend!
Ik weet wel dat mijn proces van verandering in volle gang is!
Ik laat de mensen achter die voor mij niet goed zijn en neem de mensen mee die mij raken.
En dat is waar ik mee bezig ben ! Wat dat betreft word 2016 vast mijn jaar!
Ik merk wel dat ik op moet passen ,ik ben ook uitgevloerd van de drukte van de afgelopen dagen en ook alle stress wat kwam bij het stoppen met de groep .
En stress is juist...een trigger voor de Lupus...
Nog een goede reden om die groep achter te laten want onoprechtheid en stress zouden daardoor mij nog meer ziek maken en dat is not done...
Ik voel ook mede door de drukke dagen de wolf al in mijn nek hijgen helaas...
Ik moet echt op mijn tellen gaan passen ,voordat hij echt toeslaat....
Ik ben rillerig en verhoging...
We doen ons best om de aanval te vermijden...
We doen een hoop stappen terug, kruipen onder een dekentje en go with the flow....
Het komt goed!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten