Drempel...

Drempel...............

In het begin heb je ritme en blog je op vaste tijden ,op een gegeven moment ben je "bij" en dan neemt het af..
Je krijgt een drukke stressvolle periode en bloggen staat niet meer op 1...
Het komt wel,ik doe het volgende week wel ..ik... totdat het verzand..
Eerst vanwege de vakantie een break ,ook van de specialisten maar daarna weer moeite met opstarten.

Vragen van wat wil ik vertellen en wil ik wel wat vertellen ??
Voegt het nog wat toe ? Geen idee eigenlijk ,wel iets om over na te denken ...
Maar die drempel word ondertussen steeds hoger en ik verschuif het steeds verder en het leven raast door en door ...
Hoe gaat het met je ? ,word er gevraagd ,supelief maar wat vertel je dan?

Goed! zeg je dan ..
Gaat het dan ook goed? Vaak wel en soms niet en het is heus niet altijd dat je het wil verbloemen ,al doe je dat soms wel maar ook omdat je verder wil en niet te veel wilt blijven stilstaan en omdat je steeds realiseert dat je echt goed voor jezelf ,je eigen ik, moet zorgen want uiteindelijk sta je er toch alleen in en voor .
Dus hoe gaat het? Ja wel goed ,Moe dat wel ,moe van ijzertekort,moe van alle druktes maar ook moe van alle sprongen in het leven ,vooruitgang,het zelfontwikkelen zowel prive als zakelijk ,ja een echt bezig bijtje  eigenlijk...

Verder vooral de behoefte om te cocoonen en niet teveel van mijn eigen ikje te laten zien...
Gewoon op mezelf te zijn en daar heb ik het druk genoeg mee en op de spaarzame momenten gewoon dicht bij mezelf blijven zonder te veel impulsen en prikkelingen van buitenaf want als bezige bijtje krijg ik op dit moment enorm veel prikkels binnen en ergens moet ik die toch laten...
Dus sorry als ik steekjes laat vallen op gebied van vriendschap en iets minder met een ander bezig ben maar heb echt effe genoeg aan mezelf en mijn kleine kringetje om mij heen...
Het gaat echt goed met mij en werken en scholing doe ik met enorm veel plezier ,maar daarbuiten ben ik effe niet sociaal denk ik (buiten mijn kleine kringetje)

En dat kan teleurstellend zijn voor sommige maar anderzijds ben ik ook vaak teleurgesteld dus dan denk ik ach..jammer dan .
Ik maak keuzes voor mezelf ongeacht wat een ander er van vind en zolang ik happy met mezelf ben is het oke vind ik...
Ik moet goed zorgen voor mijn batterij....opladen dat ding..
En mijn blog? tja het kan zijn dat dit de laatste even was en het zou zomaar kunnen zijn dat ik het weer oppak op een gegeven  moment..,, who knows..

Liefs Ruth xx

A life update..

Het moest er maar weer eens van komen ,een update.
Een maand gewoon lekker effe niks bloggen,weinig posten op fb en gewoon ,heel gewoon de focus op mezelf.
Druk gehad ,hoop veranderingen doorgemaakt en nu nog...
Duidelijk geworden (weer eens) wie wel goed voor je zijn en wie niet ..
Het leven bestaat uit schiften en wat er over blijft is op een hand te tellen...
Sommige mensen zijn nare mensen en sommige ervaringen zijn nare ervaringen...
Ik blijf dicht bij mezelf en wil me zelf vooral veilig voelen..
Anderen brengen je weer van de wap of stappen te dicht je eigen cirkel binnen,
Egoïsme is waar ik echt soms teveel tegen aan loop.
Ik hou mijn eigen privé heel erg privé op dit moment en laat alleen degene meedelen die het dichtst bij mij staan, de rest?Die kan de boom in...

Ach ja de wereld is soms ..nuts..
Ik blijf lekker in mijn eigen bubbel!

Ook een bezoekje bij de reumatoloog gebracht, en gelukkig waren de meeste waarden goed, net mijn ijzer is weer aan het zakken ,als dat zo blijft dan moet er weer uitgebreid getest worden waarom dat zakt ,verder stempel oké gekregen en hebben we uitgebreid gebabbeld over wat ik allemaal aan het sjouwen was, hij is heel geïnteresseerd gelukkig en samen kletsen we heel wat af over mijn plannetjes ,terug de schoolbanken in vond hij ook een stoer plan,hij was weer trots.Over 4 mnd weer terug..
Heel apart detail maar zoals hij zegt mooi meegenomen is dat ik dit jaar sinds jaren weer wat bruine kleur heb gekregen en dat zonder plekken te creëren ,heel bijzonder vind ook de huisarts maar het is echt waar ,ik ga niet uitgebreid zonnen natuurlijk en smeer goed maar ik ben bruiner dan in jaren ,heel erg fijn en kon zo ook soms van het opladende zonnetje genieten.
Wel af en toe van die lupus ontstekingen,erg jammer en ook erg moe maar die moeheid kan ook van alle druktes zijn.

Verder bubbel ik lekker verder en raad ik iedereen aan eens goed in zijn eigen spiegel te kijken om te kijken of je wel zo geweldig bent als dat je zelf denkt en buiten dat kopieer je eigen ervaringen  of mening niet op mij ,ik ben jou niet....(gelukkig :))
Leven en laten leven please...
Laters    xx Ruth

Me ,myself and I

Aangezien ik best wel veel vragen krijg...waar blijft je blog ,ben ik er heel even weer...
Op dit moment weinig zin om te bloggen ,ik heb zelfs een dagboek en ook daar heb ik totaal geen zin in.
Het is stormig en ik heb eigenlijk alleen maar behoefte aan mezelf.....
Mijn eigen bubbel ,een cocon .
Gewoon effe niks ,gewoon...

Het gaat goed hoor, en het komt goed ,laat mij maar lekker werken,met de kids van alles doen en vooral mij lekker laten bubbelen...

Even vakantie van alles en dan kom ik vanzelf wel weer met een update!

Liefs Ruth xxx

Laan der verwondering...

Ik geloof dat dit een tijd is vol verwondering, verbijstering...
Waarin een hoop dingen gebeuren...Privé maar ook zeker zakelijk
Verdriet, achterbaks gedoe,treiteraars ,jaloezie,leugens,beterweters,er word ondanks je goedheid gewoon van je gestolen, roddelaars etc etc
Waarbij je je afvraagt is de wereld gek geworden?
Het zou mij niet moeten verbazen...

 

Daarnaast gelukkig nog een aantal liefste vriendjes ....
Die je kracht geven en wel weten hoe je  bent!

Let me fly!!!

 Toekomst,

Niemand weet wat de toekomst ons brengt,
of het ons juist pech of geluk schenkt.
Het verleden is geweest , het was een tijd die je misschien niet altijd geluk bracht,
maar de tijd die nog gaat komen is waar je jezelf op moet concentreren, de tijd die ons nog rest , de tijd die ons nog wacht.
Een tijd van huisje , boompje , beestje, en waar vaak situaties komen die ook verdriet met zich mee brengen, en de andere keer zal het leven ons weer verblijden,
het pad wat ons rest , het pad van de toekomstige weg die we gaan berijden.
Een tijd waar je jou droom man of droom vrouw het jawoord geeft .
Mooie en slechte gebeurtenissen , het zorgt ervoor dat we uiteindelijk groeien, het maakt van jou wie je uiteindelijk wordt , het maakt je sterk.
Zal je jou baan vinden die bij je past?
of ben je jezelf met verkeerde keuzes steeds weer tot last,
Heb je in de toekomst blijdschap, verdriet, of wordt het een tijd van angst of beven?
Allemaal vragen in het heden waar je nu nog geen antwoord op kan geven.
Nooit is het te laat,
om jezelf een reflectie te geven van waar je nu staat.
Een nieuw hoofdstuk begonnen?
de moeilijke momenten steeds overwonnen ?
Je gaat steeds weer verder met je leven , elke keer een ervaring rijker.
speel jezelf met je eigen talent in de kijker
alles wat je leert moet je uiteindelijk laten zien in het echt,
vechten voor je kansen , vechten voor je eigen principes en recht.
Jezelf haltes toeroepen waar nodig is, jezelf drijven tot mooie dingen, alles is een groot leermoment.
jezelf drijvend tot wie je uiteindelijk wordt, een echte vrouw of vent.
Iemand die weet wat hij/ of zij met zijn of haar leven wil, iemand met een doel voor ogen,
je energie steeds weer opladen, en nog lang niet leeggezogen,
en natuurlijk loopt het soms anders in de wereld, soms wordt je bedrogen.
Maar ben iemand met een missie , een missie om altijd de wil te hebben om iets van het leven te maken.
Wetend dat de pijn of verdriet die je hebt een litteken oplevert op het hart maar verder ga je natuurlijk verder met je leven ,en zal het verdriet ooit staken.
Leer je eigenschappen te herkennen
en leer vooral je zelf goed kennen.
om nooit te nimmer voor problemen weg te rennen.
Want problemen zijn niet zo slecht,
eerst is het een gevecht.
daarna weet je wat je in moeilijke tijden moet doen omdat je er ervaring mee hebt .
waardoor angst uiteindelijk als een drijvende golf wegebt.

X liefs Ruth

Through hell and back

Dat is wat lupus doet ....Je gaat door een hel en weer terug...
Ik gaf al in de vorige blog aan dat de lupus weer geweldig aanwezig is....
Ik ben ook een stukje later met mijn blog aangezien ik zo geen zin had om wat te schrijven en mijn energie moest gebruiken om de gewone dingen te doen en met de lupus en alle demonen te vechten 
Maar we gaan weer heel langzaam de goede kant op hoop ik, mijn gezicht word gelukkig al weer wat rustiger ...
Zou ik al halverwege zijn?
Ik hoop/denk van wel.........Fingers crossed!

 Het is een lastige opstoot dit keer maar als het leven stormig is dan krijgt de lupus genoeg vitamientjes om lekker actief te zijn.
Beste is om niet bij de pakken neer te zitten maar gewoon je ding te doen.
Lekker werken ,trainingen volgen leuke dingen met vriendinnen doen ,dat zijn allemaal van die geluksmomentjes waardoor je de tegenhanger van de lupus word.

Dus ik probeer vooral positieve momentjes te creëren al valt niet bij alles dat  mee.
De laatste dagen wel leuke dingen gedaan ,vooral ook gelachen en heerlijk is dat ,zo'n positieve boost krijg je daarvan.
Ik probeer alle negatieve mensen en dingen maar een beetje te negeren ,makkelijker gezegd dan gedaan maar ik probeer het hihi
De dikke deken van vorige week heb ik wel verslagen,de lucht is een stuk helderder nu en het blijft duidelijk dat ik vooral de dingen moet doen die goed voor mijn zieltje zijn.

 Ben ik er al?
Welnee maar komen ga ik er!
Dus halfway ben ik ,ja daar ben ik van overtuigd en zoals het steeds is geweest behalve de ziekte tot rust brengen moet je ook knopen uit je hoofd en hart halen...
Ook dat heeft tijd nodig maar die tijd moet je nemen...
Een korte blog weer maar dit dametje blijft ondanks de lupus lekker doorduwen en dat wil zegen dat ik behoorlijk moe ben ,vandaag weer een mooie dag met werken gehad ,leuke dingen gedaan en weer veel over mezelf geleerd .Just if it is meant to be...... liefs Ruth xxx

Upper ...Downer...Yin ..Yang...

Een upper downer ...Yin Yang thats life,,,
Na up komt down , na zon komt regen en andersom ...
Als je geestelijk sterk bent zoals ik de laatste weken dan trekt dat de rest vanzelf mee .
Maar de laatste dagen veel geestelijk klappen gehad , emoties en een hoop gedoe en zorgen.
Gelukkig gaat het op het werk lekker en is dat mijn zen moment naar verder is het de laatste dagen wat pet .

En dan komt mijn wolf tevoorschijn ...
Klote wolf ...
Lupus.. Lupus bultjes en vooral in mijn gezicht ..
Why??? Mijn gezicht en ik ben daar zo zuinig op .
Het begint met 1 bultje en geloof me , iedereen ken dat gevoel nog wel van een puistje wat bij je neus vleugel bv door komt ?
Die zo gruwelijk veel zeer doet?
Nou dat dus maar dan maal honderd auw en het is geen ontsteking waar iets uitkomt ofzo en dat het dan over is ...
En zo komen er meer bij ..
Klote dus en dan druk ik het zacht uit ...
Dan zucht ik wel eens en moet ik bijna een traan laten ...
Natuurlijk is het niet alleen die bultjes en pijn in mijn lijf maar ik wil verder niet zeuren..
Ik weet dat de wolf weer in mijn nek hijgt en dat ik op mijn tellen moet passen .

In ieder zijn leven heeft men wel te maken met downtjes en nu heb ik er eentje ..,
Komt wel weer goed , duurt effe met die bultjes maar lang leve make up dan maar .
Goed voor mezelf zorgen en de kleine geluksmomentjes vast houden.
Misschien ook wel stom van mij want toen ik mijn eigen tattoo liet zetten werkte ze dit keer met een mini soort van bouwlamp...loeiheet en fel licht...ideaal voor mijn wolf om op te reageren...maar ik wil dan niet zeuren en hou het dan uren uit met als gevolg een opstoot...
Maar af en toe moet/mag ik mopperen , ben ook maar een mens en die lupus ?
Is gewoon een klote lupus .. Zo effe schelden...
En dan laat ik af en toe maar die traan ...
Moet maar kunnen...

Het komt wel weer maar nu effe niet ...
Op mijn weg zijn op dit moment wegwerkzaamheden ...
I will fight the lupus....

Liefs Ruth

Better an oops than what if......

Oopsieeeeeee....
Dat is hetgeen wat ik gisteren ineens dacht........
Waarom dat ik dat dacht?
Omdat ik ineens een complete dag de oude Ruth was....
Gewoon echt voor een hele dag ...
De Ruth before ik ziek werd ,de always busy Ruth ..........
Vliegen van hot naar her en het woord multitasken tot een begrip maken...

Yep zeker weten de oude Ruth ...
Maar even denken vond ik dat fijn???
Uhm ja de dag zelf vond ik het erg prettig, stond volop in het leven ,deed weer alles tegelijk en dan niet te vergeten dat ik de laatste maanden al best wel drukjes ben maar toch kwam gisteren de oopsieeee.....
En het besef..
Ik zal het uitleggen , de oude ruth was moeder ,vrouw ,eigen baas, opleidingen volgen en ook op sociale vlak en hulp problemen was ik altijd bereikbaar. En dat allemaal het liefst op dezelfde dag ,de hele week door .
Je denkt er op dat moment niet over na maar je doet gewoon ,soort superwoman maar dan vind je het normaal.
Totdat je knakt en gedwongen bent om erover na te denken ...
Gut misschien deed ik toch wel een beesie veel ,heeeel misschien??
En dan begint het aanpassen en besef je oke ik deed het allemaal  wel maar beleefde het niet echt want daarvoor is het teveel en gaat die intercity door en door

Dan ga je het anders indelen en ga je bewuster leven .
Je komt anders in het leven te staan en je gaat je weer wat beter voelen daardoor en jawel dan ineens vlieg je bijna weer uit de bocht..
Bijna dan he want nu kwam het besef erg gauw van de oooeeepppsss

Dus gisteren was ik smorgens mee op excursie van school ,dan gauw een korte lunch met de kids ,en hop gaan werken ,voor 3 kwartier naar huis racen om avond te eten en dan weer terug om te werken..
Bij dat avond eten viel wel die oooeeppss terwijl de kids hun verhalen in snel tempo willen vertellen aangezien ik maar heel even thuis was en ik besef ,,,het komt niet binnen want ik ben te moe oftewel te druk in mijn hoofd en  laat dat nou precies datgene zijn wat ik aan meerwaarde heb gekregen toen ik ziek was,het echt mee beleven ,het luisteren naar hun verhalen ,meer stilstaan bij dat soort momenten maar als je in die intercity van de dag zit dan lukt dat niet .
Maar het was wel op en top de oude Ruth ,die ik dus niet meer wil zijn eigenlijk.....
ook niet meer kan zijn want daarvoor is teveel veranderd en mijn geest vloog even in de oude Ruth stand maar dat lijf roept wel hola er is wat veranderd hoor en je bent geen twintig meer :))
Leermomentje weer...
Dus vond ik het fijn? Ja heel eerlijk vond ik het toch wel fijn want ik heb lang gedacht en geroepen :ik mis de oude Ruth( ultra snelle jet) en nu piepte ze ineens tevoorschijn dus ze is er nog wel degelijk...
Maar ik ben ook gegroeid en stel toch iets meer eisen nu aan het leven dan de ultra snelle jet ,meer diepgang en beleving ..

En ik vind mijn leven zo meer waardevoller.
Van mij mag ultra snelle jet best af en toe boven komen ,al was het alleen maar om mij te herinneren aan hoe ik het niet meer wil.
Zo zie je maar balans zoeken blijft moeilijk maar alle vertrouwen erin en blij met hoe het nu gaat.
En beter een ooeeeeps dan geen risico's te nemen .

Ik ben en blijf een snelle jet en i love it...
Ik mag best zeggen dat ik heel veel leer (persoonlijk en werkgebied) en mooie en lieve mensen mag ontmoeten in deze periode.
Mijn leven is volop in beweging en i like it....
Live your life to the max toch? maar wel in balans!!

Liefs Ruth xxx
 p.s bij internist alles okidoki,prachtige bloedwaardes en ik hoef voorlopig geen biopten te laten afnemen!Moet wel zeggen ben wel een beetje artsen moe ondertussen dus voor mij uitgezonderd de reumatoloog effe een break met artsenbezoek!!Ik stuur ze op vakantie haha ;))

Want what you want with all your heart...

 

Leven vanuit je hart en niet vanuit je hoofd...

Dingen doen die je leuk vind.

Geeft zoveel meer energie dan teveel nadenken.

Ik heb het druk ..erg druk..yep een beetje te druk merk ik ...

Maar het is allemaal zoooo leuk!

Het nieuwe leren,mensen ontmoeten ,ontdekken ..i love it...

Maar ik zal ergens toch een stapje terug moeten doen maar wanneer i don't know...;))

 Het geeft energie en powerrrrrrrr.

Regelmatig in de zon geweest en wel ingesmeerd en af en toe zelfs mijn uv kleding aan ,het zijn allemaal van die dingen die eigenlijk niet echt mogen maar waarvan ik wel van kan genieten .

Al is de zon mijn vijand ,het is ook altijd mijn grootste vriendje geweest en ik mis hem...

Soms zijn bepaalde momenten het waard om een risico te nemen en zonder risico's geen leven toch?

Wat staat er allemaal nog op de planning de komende dagen ..

Nou zaterdag 5 km hardlopen in de colours by the sea in Vlissingen(zal mijn reumatoloog weer fier zijn ;))

Maar vrijdag word nog even spannend want dan is de afspraak met mijn interniste weer, ben benieuwd ,vorige week weer een hoop bloedbuisjes afgetapt dus ben wel erg benieuwd naar de uitslagen daarvan aangezien ik zelf wel voel dat het op het moment niet erg lekker gaat door alle druktes,maar dat dacht ik de vorige keer bij de reumatoloog ook en wow dat viel toen erg mee.

Wel verwacht ik dat ze weer gaat aangeven dat er weer eens een biopt uit mijn darmen genomen zal moeten worden enne...daar zit ik uiteraard niet om te springen.

Verder heb ik eindelijk weer eens gebakken an het weekend.

Was buiten brood bakken al weer even geleden dus het mocht wel weer eens.

Heerlijk gv loempias en een gv appeltaart.

 

 Van de hele stapel loempia's waren er ineens nog maar twee over....
Hoeft niet uitgelegd te worden dat het erg in de smaak viel ,ook de appeltaart vinden ze allemaal superlekker en was ook zoooo opperdepop ;))
Moet het vaker weer gaan doen maar soms is de inspiratie op en we hoeven ook niet zo rond als een tonnetje te worden ,al let ik zeer op de ingrediënten die erin gaan.

Zo nu ga ik een poging wagen om even niks te doen ,al vrees ik dat dat niet gaat lukken ,er moeten weer wat dingen in de salon veranderd worden ,website aangepast worden enz enz ..
Oja ik zou rustig aandoen hihi ..NOT
Have fun like me and enjoy and love all that you can....
Veel liefs Ruth!

 

I choose to set myself free................

Yes i did and i still do....
Ik breek uit de mezelf opgelegde gevangenis en vlieg rond als een vlinder..
Door de ziektes liet ik mezelf in een kooitje stoppen maar ook de mensen rond je heen proberen dat..
Het is toch wel heel fijn en veilig dat ze "controle" hebben  en nu is er "paniek" nu ze merken dat ik me niet meer door mijn beperkingen laat tegen houden maar vrij wil rondvliegen..
Degene die het begrijpen mogen mee vliegen ,anderen mogen uitstappen uit mijn vliegtuig...

 

Want ik kan zo niet vliegen als er wat aan mij hangt... 

Ik heb deze week dan ook korte metten gemaakt met personen die niet mee vliegen maar mij juist willen crashen en als die beslissing genomen is dan pas voel je wat het al die tijd met mij gedaan heeft...

Buiten dat het hopen energie kost ,heb ik er ook gewoon meer pijn door,het weegt letterlijk zwaar op mijn lijf...

Dus het was wel best weer een weekje vol beslissingen en emoties maar ik merk als ik direct in mijn gevoel mee ga en mijn hart volg dat ik het dan ook sneller verwerk ..

Dat verwerken kost ook energie en het verbaast me dan ook niks dat ik ontzettend moe ben op het ogenblik.

Maar ik ben vooral rustig ,merk dat al wat buitenom mij gebeurd dat dat minder hard binnenkomt en dat ik zelfs redelijk emotieloos kan reageren ,waar ik voorheen volop mee in de emotie mee ging ,kan ik nu beter van afstand het bekijken.

Eerst denk je gut waarom voel ik nu niks/weinig maar als ik het beter bekijk dan weet ik beter te scheiden welke emotie van mij is en welke van de ander ,en zodra ik merk dat het van de ander is dan laat ik het ook bij die ander en dat geeft enorm gevoel van vrijheid .... 

Problemen zijn er genoeg maar ik weet er mee te dealen..

En alles wat bij mij nog vragen geeft ,die vragen stel ik zodat ik merk dat hetgeen wat ik altijd dacht ,ineens toch anders blijkt te zijn waardoor er bij mij weer ruimte komt..

En het blijft voor mij belangrijk om te leven bij de dag ...,dat blijf ik ook steeds aangeven...

Ik zit op deze dag en ben niet bezig met wat er is over een paar dagen,alles kan anders zijn in een paar dagen.

Gisteren gewoon zomaar even met het gezin ergens gaan eten op een terras ,zomaar midden in een gewone week,het leek wel vakantie,hoe mooi is dat!!

Ik denk dat ik wederom mooie stappen heb gemaakt deze week ,mezelf van ballast ontdaan ,nog oude bestaande dingen besproken en losgelaten ,ik heb geprobeerd veel geluksmomentjes te creëren , opwellingen te volgen en ook al wil mijn lijf niet echt en viert de hooikoorts hoogtij ,het lukt me zo wel ...de weegschaal weegt zoveel meer door naar positief dan negatief..ondanks alles !

Ik denk dat dat de essentie van het leven is ....de mindset ..en die gun ik iedereen ,en ik weet zeker dat iedereen die op zijn tijd krijgt,wanneer de tijd voor hun rijp is ..ik geloof dat stellig !

Be you ....luister naar jezelf en vertrouw op jezelf..je bent het echt waard!!

I choose to set meself free and you??

Liefs Ruth 

Always take care of yourself first...

Dat is het allerbelangrijkste in je leven...

Always take care of yourself first...
If you want to be strong,learn to enjoy being alone...

It's your fight and your fight alone.
Niemand kan je daarmee helpen ,it's your battle .
Iedereen kan hulp bieden maar dat is en lastig aan te nemen want we zijn zo zelfstandig natuurlijk  ,maar daarbij is er zoveel dat je zelf moet handelen.
Wat zou ik soms graag een dagje "normaal" zijn .

Ik ben totaal niet depressief hoor en best happy met mijn leven whaha maar soms soms zou ik normaal willen zijn.
Alhoewel er tegen mij nog steeds gezegd word: Wat doe je veel ,wat heb je een energie...
Dus ja wat is normaal...
Denk dat dat de vraag is ,wat is normaal ,en wat is redelijk nu we ook ouder worden...
In ons hoofd blijf je twintig maar dat is niet zo natuurlijk.
Dus dat is wel een grappige afweging.

De allergoloog heeft vandaag gebeld en met wederzijds goed vinden hebben we de testen stil gelegd, de volgende testen zouden inhouden dat ik opgenomen zou worden op de IC en dan provocatietesten zou ondergaan maar eerlijk dat vind ik echt te heftig hoor, ik ga net zo lekker op het moment en dan zou je weer gaan rommelen met je lijf.
De laatste testen waren al een aanslag op mijn lijf, dat heb ik hem wel verteld dat mijn lijf echt in de stress was door al die stoffen die toegediend werden en dat ik daar veel last van heb gehad en dat de moeheid enorm was. 

Met als gevolg steeds in slaap vallen en dat is zo niet Ruth.
Dat was duidelijk een actieve SLE ,ook volgens hem dus het kan zijn dat het steeds de SLE is die op alles reageert en niet de medicijnen maar we gaan het niet uitvlooien en ik weet nou eenmaal dat ik een rare ben met medicijnen dus is het altijd afwachten..
Zodra ik medicijnen nodig heb zien we wel ,het blijft een onrustig gevoel dat ik nu nog niet weet waar ik op reageer maar aan de andere kant het niet meer doen van testen geeft ook wel weer rust .
Dan kan ik gewoon verder op de weg waarop ik nu bezig ben ,lekker werken, leuke dingen doen en mezelf ontplooien ,ik zeg ..goed bezig..;))
En uiteraard ook momenten van rust nemen  hihi

But i know my limits.... ;))

And so it is.....
Liefs Ruth xxx

Puur zijn....

De sneltrein denderde door en zit vol geluksmomentjes....
Grote lupus uitbraken zijn er gelukkig nog niet maar wel kleine helaas.
Maar goed daar had ik mij ook op ingesteld.
Ben benieuwd naar as woensdag de bel afspraak met de allergoloog ,wat die te vertellen heeft.
Mijn lijf heeft duidelijk wel gereageerd op die troep die ingespoten is ,alleen in hoeverre is dat zichtbaar voor de medici...want pijn kun je niet zien ..
Net zoals paracetamol mijn grootste vriendje is op dit moment.

Maar verder zitten de dagen vol met leuke en mooie momenten.
 Mezelf ontplooien op een training ,lange dag en best een eind weg maar i did it...
Fijn gewerkt met leuke en bijzondere klanten .
Daarnaast shoppen met mijn oudste voor weer een mijlpaal het afdansen en kennis gemaakt met haar vriendje en familie ,dat zijn ook van die bijzondere momenten..
En op zaterdag en dag vol hartjes gehad op mijn werk en mocht ik bij lieve klanten een hartje zetten en het zetten is 1 maar het te horen krijgen waarom dat hartje gezet word ,ook dat leveren bijzondere momenten op .
En dan hoe moe ik ook was en auwie, ook even toch de tijd nemen om even naar mijn vriendin te gaan om te checken hoe het is.
Ik denk dat het hierom draait in het leven .
Puur zijn ,helemaal jezelf zijn .....
Mijn leven is niet perfect maar ondanks mijn ziekte gaat het toch aardig de richting op van perfect.

Het is echt het leren omgaan met de pijn en met de gevolgen van de ziektes, bovenal is het ook je neus de andere kant omdraaien en naar de positieve dingen kijken in plaats van de negatieve dingen.
Kijken wat je wel kan in plaats van kijken naar wat je niet meer kan/mag.
Je gaat bewuster leven en ook heel bewust kijken naar wat er om je heen gebeurd.
Vaak genoeg vergis ik me nog in mensen ,of het is puur dat ik veel verder gegroeid ben en anders sta in het leven dan anderen.
Maar ik kan het sneller loslaten,ik hoef niet terug naar vroeger, ik ben blij met mezelf en doordat ik dat ben verandert de rest met me mee en alles wat niet mee veranderd is tijd om los te laten.
Zodra je de angst los kan laten kun je weer leven.... xx Ruth