nou een psychologe gezocht, dat was nog niet zo eenvoudig maar oké gevonden en daar naar toe...
gesprek gehad en moest toen een lijst invullen en de uitslag daarvan gaf aan hoe ik in het leven stond... afijn let op net deze diagnoses gehad en dan zoiets invullen ,ik hoef niet te vertellen wat de uitslag was...schijnbaar soort van depressief en hoe ik ook zei dat dat niet zo was ,uit de uitslag bleek van wel dussss ja hoor antidepressiva werden zeer aanbevolen, als je in zo>n rollercoaster hebt gezeten en er word steeds aan je getwijfeld door iedereen en dan raak je murw ...dan ben je het vertrouwen in jezelf kwijt, in je lichaam zeker maar ook in jezelf...
want je had nooit iets .bent ongeveer zingend alle zwangerschappen en drie keizersneden doorgekomen ,nooit ziek en dan ineens deze rollercoaster ,dat is echt heel heftig....
dus ik heb ja gezegd.......
Ook al had ik een jaar daarvoor nee gezegd tegen de huisarts dus die was erg verbaasd, overigens alprozalam slikte ik al een poos niet meer en had ik niet vgl de huisarts zijn schema afgebouwd maar wel via mijn eigen schema, een medicijn snijder gekocht en echt op een heel rustig tempo afgebouwd en versneden tot kruimels .
Dus de huisarts verbaast maar wel gekregen ,nou dat heb ik geweten, 1 ingenomen en ik weet niks meer van die dag ,die heb ik schijnbaar giechelend door gebracht en als ze hadden gezegd je huis ia afgebrand dan had ik nog gelachen....
Tweede dag weer een pil en man o man toen de diepte in ,wat was dat eng...ik dacht dit is depressief en dat ben ik juist niet ,ik wil niet dood ,ik ben juist bang om dood te gaan ,dat is juist het speerpunt waar dit allemaal omdraait....leven....
Ik ben gelijk gestopt en heb ze de volgende dag bij de huisarts achter gelaten ,hij zei nog o dan proberen we toch een andere als je op deze reageert ,heb hem echt aangekeken of hij wel goed was want no way ever dat ik dat ga slikken, ik heb instinctief een aversie tegen medicijnen dus dat is niet voor niks lijkt me.....Ruth en medicijnen is geen combi !
Belt de psycholoog een dag later zegt ze ja omdat jij hoog gevoelig (jawel jippie dat is een vloek en een zegen)bent had je het moeten opbouwen ja duhhhh te laat en ik wil ze niet meer ......
Ik ben nog terug geweest ,2 x zelfs en 2x de test opnieuw moeten invullen maar omdat ik weer wakker was en had bedacht dat ik op mezelf moet vertrouwen en weer wist wat ik wel en ook zeker wat ik niet wilde maakte ik op mijn testen spectaculaire vooruitgang ,ik was nl bij de 2e test al niet meer depressief maar voor mij lijkt hieruit dat het moment vd test en gemoedtoestand heel belangrijk is en dat er op deze manier mensen echt onterecht aan die rotpillen gezet worden.....
Ik ben daarna niet meer terug gegaan want ik zag het nut er niet van in en voelde me niet happy meer bij haar .Enige goede was dat ze ervoor gezorgd heeft dat ik een verwijzing voor de neuroloog kreeg en ik die in boz had ,vreselijk aardige neurologe die ik tot op heden nog steeds heb en die wat er 1.5 jaar eerder was gebeurd was rustig uitlegde en ook serieus nam en mij een hoofd mri liet nemen.
In plaats ben ik terug op yoga gegaan en ben ik een mindfullnes cursus gaan volgen, die was vreselijk interessant en heb ik veel geleerd ,dat raad ik echt iedereen aan die in zo'n rollercoaster zit.
Reiki was ik trouwens al mee gestopt, nare ervan was dat ik me steeds slechter ging voelen na de reiki en dat ik ipv op mezelf te vertrouwen te afhankelijk van haar werd, niet goed dus en ik hoor het helaas meer....
Poosje door getotterd zo en heb toen nog twee ziekenhuis opnames in Goes gehad, eerste was op sinterklaas en ik had zoveel pijn op mijn borst dus naar huisarts en het was mijn maag ,het werd steeds erger dus naar eerste hulp en werd op cardiologische afdeling gelegd ,moest een nachtje blijven en alle testen doen en niks aan de hand ..nee want het was mijn maag maar denk je nu dat ze daar naar gekeken hebben ?nee dus ,als ze dat gedaan hadden was misschien de coeliakie toen al ontdekt........Wel hoge bloeddruk dus vgl cardioloog nooit mogen stoppen maar ik wist dat ik op de situatie reageerde en dus kwam dat thuis weer goed.
Tweede keer was een maand later ofzo en snachts gingen mijn ogen raar doen dus ik schrok en ging naar beneden en zat ik de stoel, mijn armen maakte rare bewegingen wat ik niet zelf deed ,mijn hoofd was juist heeeel rustig ,ik viel uit mijn stoel en mijn benen deden het niet meer ,ik kroop letterlijk over de grond met alleen mijn armen ,dus ambulance gebeld en ik ging weer mee naar zh Goes.
Volgende ochtend kwam de neuroloog en deed wat testen en nee hoor er was niks aan de hand, alles deed het nl weer. ik deed dat zelf in mijn hoofd en psycholoog was ik al geweest dus tijd voor psychiater,,,
Hoef niet te vertellen wat er door mijn hoofd ging he......
Gehuild heb ik want een psychiater he dat was voor gekken...dat dacht ik toen..
Huisarts vond het een geweldig idee (hoef ook niet te vertellen dat de band met hem ook niet zo goed was aangezien hij misdiagnoses heeft gesteld en weigerde te onderzoeken ,ook al blijkt uiteindelijk dat er serieuze dingen zijn)
Dus ik op gevoel bij zien van een foto een afspraak gemakt met een psychiater in het zh van bergen op zoom (zo doe ik dat tegenwoordig altijd)
Kon redelijk snel terecht en ik was zenuwachtig niet normaal......ik had wel zoiets oke ik moet nu dan maak ik een overzicht van mijn leven...
die heb ik meegenomen en de wachtkamer was hel want daar kwamen idd echt wat aparte mensen voorbij ...later bleek dat die in de afdeling zaten..
Maar jeetje wat een aardige psychiater ..ik was gelijk op mijn gemak, hij heeft mijn verhaal gelezen ( eerste opmerking was gut snachts krant rond brengen was dat niks want daar had je nog tijd...heel serieus en toen was de spanning gebroken) en zei je geeft zelf al aan waar het probleem zit, je bent een spanning zoekster en gauw verveeld.
En je hebt al aanpassing gemaakt dus je bent goed bezig en let op die valkuil, kortom ik ben officieel niet gek verklaard !( hele geruststelling he haha)
Dus dat konden we afsluiten maar ik bleef maar moe en werd steeds moeier....
Dus na paar mnd terug naar de huisarts.....
en toen? in het vgl blog.....anders word dit zo lang om te lezen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten